Bu kitap, tanrı-analar çağında, kadınların dünyayı kendi görüşleri doğrultusunda yorumlayıp bir felsefe oluşturduklarını, evrensel bir dil yarattıklarını; günümüzde sanat dalında kullanılan imgelerin, simgelerin de onların bu felsefesinden çıktığını “sözcük bağıntıları”ndan devinim ederek kanıtlamaya çalışmaktadır. Bugün derhal her dilde kadınlar tarafından yaratılmış ve yazısız tarihin izlerini taşıyan pek çok sözcük ve kavram vardır. Evrensel tanrı-ana dilinin arasında en geniş yer kaplayanlar ise “M” ve “N” harf sesli sözcüklerdir. Tanrı-anaların “M” sesini “moda” yaptıkları çok uzun bir süre diliminde adı geçen harf seslerini taşıyan heceler, bu lider kadınların adlarında güven verici bir “marka” niteliğindeydi. Anayanlı-soy geleneği tanrı-anaların evvela kutsal nesneleri ve adlarını çocuklarına kalıt bırakmalarıyla başladı. “M”li ve ve “N”li adlar böylece onların rahipleri, daha sonra rahip-kralları olan erkek evlatlarına da geçti. “M” ve “N” sesinin tılsımlı olduğu inancı bu harf sesleri modasının ataerkil dönemde de sürmesini sağladı. Tıpkı tılsımlı tanrı-ana giysisinin Hıristiyanlıkta rahiplerin giydiği süslü giysilerde sürdüğü gibi. Doğru anahtarı kullanınca şifreleri yapan mantık dizgesini çözmek güz değil. En güç olan, ataerkil koşullan(dır)malardan ötürü, doğru anahtarı bulabilmek. Bu araştırmanın önyargıları değiştireceğini umuyoruz. Bu tür kitaplar çoğaldıkça, kişiler geriye baktıklarında ad koyan, çözüm ve düşünce üreterek dünyaya sahip çıkan evrensel anaları daha iyi tanıyacaklardır.