Akdeniz’in iki ucunda, üstünden geçen medeniyetlerin izini gururla taşıyan iki bina bulunur. Bu tarihi yapılara sonra katılan katedral ve minare, her iki yapının da bir zamanlar içinden geçtiği paradoksun ve kurulmak istenen egemenliğin birer sembolüdürler. “Göklere yükselen koca kubbeleri ve darmadağın bir meyve tabağını hatırlatan nefes nar kırmızısı duvarlarıyla Ayasofya” ve “kentin gururu olan, alışılmışın çok dışında bir mimari şaheser...Mezquita”
Hıristiyanlık ve İslâm arasındaki onlarca karşılaşmanın yedisinin izini sürerek Cordoba kentinden Konstantiniye’ye kadar uzanan Stephen O’Shea, bu karşılaşmaların yapıldığı şehirlerin bugünkü durumlarına da göndermeler yaparak, bu şehirlerin tanık olduğu önemli karşılaşmaları anlatır. Dinler arasında karşılıklı hoşgörüyle geçen yıllardan sonra inançla motive edilmiş orduların şehirleri kana bulamasını anlatan kitap, Akdeniz’in şekillenmesinde İslâm’ın ve Hıristiyanlık’ın oynadığı rolü görsel bir zenginlikle sunuyor.