Konuşacağım kimse kalmadı. Ne olur bebeğim, sen konuş benimle!”
Bebek dayanamadı:
“Ulduz Kız, kafi artık, ağlama!” dedi. “Ağlamana dayanamadım. Seninle konuşmaya karar verdim. Dediklerimi işittin mi? Sevgili koca bebeğin konuşmaya başladı.”
Bunları söyleyen bebek konuşmakla kalmadı, yürümeye başladı.
Ulduz’un yanına geldi. Saçlarını düzeltti. Özenle gözyaşlarını sildi.
“Seninle herzaman konuşacağım, merak etme. Artık konuşacağın bir arkadaşın var.”

Ulduz Kız yapayalnızdır, babası onunla yeterince ilgilenmez, üvey annesi ise ona hiç sevgi göstermez aksine her fırsatta onu azarlar ve hırpalar. Bir gün Ulduz çok sevdiği bebeğini karşısına alır ve ona içini dökmeye, onunla dertleşmeye başlar. Ulduz’un anlattıklarından etkilenen bebek aniden canlanır ve Ulduz’la konuşmaya başlar. Kısa süre arasında aralarındaki dostluk öylesine güçlenir ki Konuşan Bebek, Ulduz’u bambaşka bir dünyaya yolculuğa çıkarır. Ne yazık ki Ulduz Kız’ın mutluluğu çok uzun sürmez.