Kitap, din sosyolojisi ve özellikle din ve zihniyet ilişkisi yüzeyinde Max Weber'in çığır açan görüşlerine toplu ve kritik bir bakışla yola çıkıyor. Kendi kültür çevremizde konunun sınırlarını çizerken, ağırlığın üst perdece monoton şer'i kurullardan sade ve İçten kıssaları ile tasavvufa kaydırıldığı gözden kaçmayacaktır. Kitap özü ve anlam derinliğini zamanla yitirmiş bir kültürün sığ ve kuru manzarası ile son buluyor.