"Biz bugüne kadar böyle bir eylem görmemiştik. Gerçi bizim Güneydoğu'da eylemler mevcut ama herzaman siyasi. Emek adına hiçbir eylem olmadı. (...) Bu kadar uzun süreli ve bu kadar halkın taraf yana hiç rahat bir boyutta 2 ayı geçirmeleri çok değişik bir şey. İşte demek ki emek kavgası buymuş. Emek olduğu süre hiçbir halk, ırk, din ayrımı olmuyormuş. Yani dava ekmekse herkes bir oluyormuş... sadece dil yani."

2010 kışında yaşanan TEKEL direnişi, Türkiye'de emek hareketinin tarihinde müstesna bir hadise olarak yer aldı. Ülkenin çeşitli yerlerinden Ankara'ya gelen işçiler, başkentin merkezindeki yaya bölgesine 78 gün boyunca 'yerleşerek' kararlılıklarını gösterdiler ve adalet taleplerini duyurmaya çalıştılar. TEKEL direnişçilerinin çadırlarının çevresinde, yaklaşık iki buçuk ay boyunca bir dayanışma mahallesi, bir tür seçenek kamusal sektör oluştu.

Nuray Türkmen, sert bir tasvirini sunduğu bu eylemi bir kolektif öğrenme deneyimi olarak analiz ediyor. Sınıf bilincinin ortak eylem ve deneyim arasında oluşma sürecinin etkileyici bir örneği olarak ele almaktadır TEKEL direnişini. İşçilerin her alandaki (sınıfsal, cinsel kimlikle ilgili, yurttaşlık bilinciyle ilgili vb.) bilinç dönüşümünü, 'artçı' etkileriyle birlikte değerlendiriyor. Hamasetten irak bir bakışla, geniş TEKEL eyleminden baki kalan umut içeriğini damıtan bir çalışma.