Şu dönemde, Türkiye solu içinde yapılan Avrupa Birliği tartışmaları sayesinde fikir mazimizin bazı hayaletleri (“Batı hayranlığı”, “bağımlılık”, “muasır medeniyet seviyesi”, “emperyalizm”, “demokratikleşme” gibi) bir kez daha musallat oldular politik olanı düşünme şekillerimize. Aslında kulağımıza itirazlar ve fikirler fısıldayan bu hayaletlerle uğraşanlar sadece aydınlar değil; gerek Genelkurmay’ın çıkışları, gerek iş çevrelerinin, hükümetin ve diğer neoliberal çevrelerin söylemleri, ve dolayısıyla meselenin kamuoyu için “kodlanan” şekli her sınıf ve gruptan yurttaşı tartışmaların içine çekti denebilir. Tabii ki bu tartışan kamuoyunun genişliği, “en doğru tahlil” üzerinde tekel kurma mücadelelerinin gayet eşitsiz süregittiği gerçeğinin üzerini örtmüyor, bazı sivil toplumcuların iyimser yaklaşımlarına rağmen.