Jean Genet, bu defa "başyapıtı" olarak nitelenen Denizci'yle karşımızda. Bizi şiddetin estetiğine çağrı ederken, insan doğasını uçsuz bucaksız karanlıklarına sürüklüyor yine. Her zamanki küstahlığı, radikalliği ve anlatısındaki ebedi özgürlükle... Diğer kitaplarında kendi benliğini parçalayarak, dağıtarak, damıtarak sergileyen yazar, bu romanında ilk defa parçalanma, dağıtma, damıtma sürecinin kendisini, "O" diye adlandırıp nesneleştirerek, metinle arasına mesafe koyarak, metinle arasına mesafe koyarak, metne yabancılaşarak dile getiriyor. Bir yazarlar kuşağının oluşmasına ve kendini hür hissetmesine yardımcı olan, sonra gelenlere izleyebilecekleri ışıklı bir yol bırakan, her geçen sene değeri daha çok anlaşılan ve hayranlık duyulan, süre direnç gösteren unutulmaz yapıtların yaratıcısı, geniş edebiyatçı Genet bu romana mekan olarak Fransa'nın Brest kentini seçmiş. Denizcilerden, eşcinsellerden ve canilerden oluşan, polislerle genelev patronlarının da süre süre arzı endam ettiği bir muhitte, kafa kahramanı Querelle'in dramını o renkli, güçlü, şiirsel anlatımıyla aktarıyor. Eşcinsel denizci Querelle, hayatımızın kıyısındaki bu insanların arasında yasadışı olaylara, cinayetlere karışır. Querelle "kavga" demek. Erkek adı olarak kullanıldığında Genet'ye özgü bir aksine dönmeyle meleklik, saflık, suçsuzluk gibi anlamlar da ediniyor. Ama burada söz konusu olan kendi başına suçsuzluk değil, suçun kendisinden fışkıran bir suçsuzluk. Suçu başkaları üzerinden değil, kendi üzerinden düşünmeye çağrı eden bir suçsuzluk.