Beni Sait Faik’e çeken bir değişik unsur da “memleketlim” oluşuydu. O da Adapazarı’nda doğmuştu, ben de. Bir çocuk için bu çok önemlidir, değişik çeşitli bir bağlılık duyarsınız o yazara karşı. Şehrinizin sokaklarında dolaşırken acaba buradan geçmiş midir, acaba şu sinemada film seyretmiş midir, acaba şu dondurmacıdan dondurma almış mıdır diye merak edersiniz. Aynı şehirden olmak o yazarı daha sahici kılar gözünüzde, o yazarın soyut bir kişi, bir düş olmadığını, gerçek ve yaşamış bir insan olduğunu, bir insan olduğunu derinden hissedersiniz, hele sözü edilen küçük, küçücük bir şehirse. Gerçi onun hikâyelerini okurken hafif bir burukluk duymuyor değildim, çünkü onun Adapazarlı’dan çok Burgazadalı olduğunu hissediyordum. Yine de doğum yerinin benim doğduğum belde olması beni ona değişik çeşitli bağlıyordu.
Ortaokulda, lisede müfredat gereği ara ara okuduğum, yaz tatillerinde ve canım edebiyatın tadına varmak, bir hikayenin ince dokusunda eriyip gitmek istediğinde hiç düşünmeksizin elime aldığım kitaplar gene onun kitaplarıydı.
Okurun sorumluluğu kişiseldir. Ama okuduğunuz yazardan bir “şey” yapmak gerektiğinde sorumluluk kişisel, kolay bir mesele olmaktan çıkar, öyle ağırlaşır ki, bazı süre taşınamaz. TRT Edebiyat Uyarlamaları kapsamında Sait Faik öykülerinden bir senaryo yazmamı istediğinde iki duygunun arasında çalkalandım. Biri sevinçle karışık bir onur, Öteki korku. Açık, net, gözle görülür bir korku. Altında kalırım korkusu. Ama bazen korkmak iyidir. Havada Bulut adlı senaryo bu geniş korkunun gölgesinde doğdu.
Korkuyorum, hâlâ. Ama Sait Faik, benim okuduğum, okuduğum kadarıyla tanıdığım, anladığım, sevdiğim, hayran olduğum, insanı seven, insanı anlayan Sait Faik hatalarımı bağışlayacaktır. Eminim.

Yayına Hazırlayan: Murat Gülsoy
Tasarım: Faruk Ulay
Tasarım Uygulama: Murat Gülsoy
Türü: Senaryo
© Şubat 2003 altKitap ve Ayfer Tunç