Emperyalizm, kapitalizmin dünyada bütünsel bir sistem olarak egemenliğini kurduğu evresi
oldu. Bu egemenlik, salt siyasal-yönetsel olmayan; ekonomik, ideolojik, ahlakî vs. her alanda,
toplumsal ilişkilerin her hücresinde kapitalizmin özgül üretim ilişkilerini içkinleştiren; tarihte
ilk kez ortaya çıkan yetkinlikte ve massedicilikte bir egemenlik sistemiydi. Yüzyıl dönümünde,
bu egemenliğin tahlilini ve tarifini yapmak, sınıf çelişkilerinin ve sınıf mücadelelerinin
kazandığı yeni boyutlan kavramak, teorik ve örgütsel olarak önemli bir birikime ulaşmış
bulunan sosyalist işçi hareketinin acil güncel sorunu olarak belirdi. Bu evrenin sosyalizmin
imkânları ve perspektifleri açısından taşıdığı anlamlara getirilen evrimci-reformcu ve devrimci
tanımlar arasındaki uçurum gittikçe derinleşti. Emperyalizmin iç çelişkilerinin bütünsel bir
çatışmaya dönüştüğü I. Dünya Savaşı karşısında alman farklı tavırlar, sosyalist işçi hareketi
içinde, etkilediği kitleler ve tarihsel birikim bakımından o zamana kadarki en büyük çaplı
bölünmeyi beraberinde getirdi.