Paris Komünü’nün Versailles birlikleri tarafından kan la bastırılışı, 19 yüzyıl devrimci ruhunun

“kuğu şarkisiydi”. Sokak savaşları, barikatlar 1871’den başlayarak yavaşça tarihe karışacak ,
yerini ulusal tem elli işçi sınıfı partileri, II. Enternasyonal ve sık sık tekrarlanan , çok sayıda
işçinin katıldığı grev hareketleri alacaktı. I. Entem asyonal'in M arx-B akunin çatışmasıyla ve Paris

Komünü ile iyice sarsılan çatısı, ABD’de ancak dört yıl yaşayabildi.
1876’dan sonra işçi
sınıfının uluslararası bir örgütü yoktu. Buna karşılık, özellik le Alman Sosyal Demokrasisi’nin
yükselişi ile eş düşen, ulusal karakterli ve burjuva toplumunun kurumsal yapısı içinde yer
alan sosyalist işçi sınıfı  örgütlerin yükselişi gündemdeydi. B unun yanısıra , işçi sınıfının
gündelik sorun lan , İngiliz Trade-Unionculuğunu model alan bir sendika hareketine yol
açıyordu. İşte II. Enternasyonal bu iki akımın etkisi altında oluştu.